We moeten van onszelf zoveel op een dag, een week, een jaar.
Door al dat moeten krijgen we vaak het gevoel geleefd te worden. We hollen van hier naar daar. We proberen om zoveel mogelijk activiteiten op een dag te doen. Daardoor leven we vaak op automatische piloot.
Heel soms, als het leven wat vertraagt, zoals tijdens de vakantie, stellen we vast dat we door al dat moeten onszelf voorbijgelopen zijn. En dat we weinig mensen echt ontmoet hebben. Veel van onze ontmoetingen blijven oppervlakkig. Je slaat elke dag een praatje aan de schoolpoort, maar ontmoet je deze ouders ook? Is er sprake van echt contact of is het van moeten?
De betekekenis die ik graag geef aan ont-moeten is: helemaal niets moeten. Dingen doen omdat je ze graag doet en niet omdat het moet.
Op het eerste gezicht lijkt dit alleen haalbaar tijdens de vakantieperiode: alleen dan heb je de tijd om de dingen te doen die je graag doet. Maar als je van de vakantie nu eens het startpunt maakt van minder moeten of ont-moeten. Niet moeten, maar mogen of kunnen? Door een positieve draai te geven aan de moetens word je leven lichter. En komt er ruimte om te ont-moeten.
