Bladeren van goud van de Belgische groep Buurman leverde de openingszin voor deze haiku. Tijdens het schrijven overviel me de heimwee naar een normale wereld voor Corona (v.C). Toen kon je nog je arm om iemand heen slaan bij een toevallige ontmoeting. Er was nog geen sprake van afstand houden of mondmaskers.
Op 25 oktober 2019 speelde Geert Verdickt van Buurman een wondermooie akoestische set in Geraardsbergen. Hij stelde er zijn nieuwe cd Einzelgänger voor. Hij speelde tijdens dat concert ook het nummer Bladeren van goud. Een maand later, op 24 november 2019, had ik voor het hele gezin kaartjes gekocht voor dezelfde set in Zottegem. Ik dacht nog: Wat een overdaad. Twee keer hetzelfde concert zo kort na mekaar. Wie weet speelt Geert ook op de Gentse Feesten 2020. Misschien beter om tot dan te wachten.
En toen kwam 2020 en niets liet vermoeden dat een nieuwe tijdrekening startte met een cesuur voor en na Corona. Een breuklijn tussen spontane nabijheid en verplichte afstand.
Wat ben ik nu blij dat ik in oktober en november 2020 twee keer hetzelfde concert bijwoonde. En daardoor af en toe in mijn hoofd kan terugreizen naar een wereld voor Corona.
Een wereld waar je spontaan oude bekenden kon knuffelelen en kon napraten na een concert.
*3 v.C: Bladeren van goud staat op de cd Dans en Dwaal van 2017. Vandaar de notatie 3 v.C of 3 jaar voor Corona.