Een gezonde levensstijl met een gezond gewicht is als een bedrijf uitbouwen: je start met een plan. Je start pas op het ogenblik dat je echt zeker weet wat je wil gaan doen. Als je nog twijfelt tussen een groentenwinkel openen of een schoenenwinkel starten is het misschien een goed idee om er nog even over na te denken en de voor- en nadelen eens op papier te zetten.
Een plan zorgt ervoor dat je een duidelijker beeld krijgt van wat je wil bereiken. Je denkt na over mogelijke hinderpalen bij de uitvoering van je plan. Doordat je op lange termijn denkt, laat je je niet uit het lood slaan door kleine tegenslagen.
In de volgende blogs ga ik dieper in op een mogelijk plan voor een gezonde levensstijl. We zullen zien dat er veel overeenkomsten bestaan tussen een succesvol bedrijfsplan en een plan voor een gezonde levensstijl.
Een
nieuw jaar is de start van veel goede voornemens. Bij veel mensen betekent de start
van een nieuw jaar ook de start van een nieuw dieet. Aangespoord door (commerciële)
succesverhalen in de media gaat men op zoek
naar een geschikt “dieet”.
Het dieetkeuzemenu heeft meer nummers dan de kaart van een Chinees restaurant. Alle gerechten beloven gegarandeerd een spectaculair gewichtsverlies.
Kies uit onder andere: het bloedgroependieet, het tien dagen dieet, het pastadieet, het proteïnedieet met shakes of repen, het ketodieet, fruitdiëten (bananendieet, ananasdieet) of groentediëten (kooldieet, soepdieet). Of honderden andere diëten.
Het goede nieuws is dat al deze diëten werken. Je verliest er immers gewicht mee. Door elk van deze diëten ga je drastisch minder eten. Je bent voortdurend gefocust op de aanbevelingen van het dieet en de kilo’s vliegen eraf.
Grote vreugde als het einddoel bereikt is: “Ik ben x kilo afgevallen”. Geen dure poeders of shakes meer, maar dagelijkse kost. Opnieuw brood, aardappelen en pasta op het menu. Eindelijk weer gewoon eten. Gedaan met het hongergevoel en de constante controle.
In de praktijk betekent het einde van het dieet vaak het begin van een forse gewichtstoename. Dit is het logische gevolg van allerlei processen in je lichaam. Ik kom op deze procesen terug in een latere blog.
Wil
je gewicht verliezen wees dan realistisch. Stel jezelf dan de vraag: “Hoeveel tijd
heeft het mij gekost om die extra kilo’s erbij te krijgen?”
Stel je bent gedurende 5 jaar elk jaar 4 kg toegenomen in gewicht. Na 5 jaar heb je dus 20 kg extra verzameld. Is het realistisch om te verwachten dat deze 20 kg op 5 maand zullen verdwijnen?
Nochtans
beloven sommige diëten een gewichtsverlies van 14 kg in 24 dagen!
Wil je
blijvend van de overtollige kilo’s af dan zal je het anders moeten aanpakken. Met
een plan dat werkt. En dat is alvast geen dieet.
Wat wel werkt, daarover lees je in een volgende blog.
De inspiratie voor dit recept vond ik in een maaltijdbox van een grootwarenhuis. Ik heb het recept aangepast zodat het meer groenten en minder verzadigde vetten bevatte. Het resultaat is een stevige winterse schotel.
Ideaal om tijdens het weekend volledig voor te bereiden. Je steekt de schotel de dag nadien enkel nog in de oven. Reken dan wel 10 minuutjes extra oventijd.
Op koude dagen is een warme lunch ideaal. De combinatie brood, spek en ei geeft energie voor de rest van de namiddag.
In dit recept gebruik ik spek. Oei hoor ik sommigen denken: spek, dat is toch niet gezond, want dat is toch veel te vettig? Veel van mijn lezers zullen denken dat dit op een of andere “verboden lijst” staat.
Tijd om een en ander objectief te bekijken en in perspectief te plaatsen. Laat ons eens de voedingswaarde van spek en speculoos vergelijken. Spek en speculoos hebben trouwens niets gemeen, behalve een alliteratie!
Ik gebruikte voor het recept 2 dunne sneetjes mager ontbijtspek; samen wogen ze 25 gram. Deze 25 gram spek leveren 70 kcal, 6 gram vetten en 2,4 gram verzadigde vetten.
De 4 speculoosjes, samen 31 gram, leveren 152 kcal, 6 gram vetten en 2,4 gram verzadigde vetten.
Wie had dat gedacht: speculoos ziet er helemaal niet vettig uit en toch bevatten deze 4 koekjes evenveel vet als een portie ontbijtspek. De 4 speculoosjes die we gedachteloos opeten tijdens de koffiepauze leveren zelfs meer dan dubbel zoveel energie als de portie ontbijtspek!
Conclusie: geen enkel voedingsmiddel is goed of slecht. In een gezonde levensstijl is daarom geen enkel voedingsmiddel “verboden”. Het enige waarmee je enigszins rekening moet houden zijn de porties en de frequentie. Ik vermoed dat de meesten onder ons niet elke dag spek of speculoos eten. Dat zou een saaie boel worden. Door variatie in je eten te brengen heb je meer plezier in eten.
Eetplezier is net de essentie van een gezonde levenstijl. Begin niet met jezelf van alles te ontzeggen. Dit leidt er alleen toe dat je je ongelukkig gaat voelen en begint te verlangen naar “verboden eten”.
Ja, eet gerust eens enkele sneetjes spek en geniet daarvan. Of eet eens speculoos bij de koffie. Maar eet dan op een bewuste manier. Geniet van elke hap.
Deze foto vat voor mij het afgelopen jaar samen. Het leek alsof we in een bootje op de oceaan ronddobberden met tientallen kapiteins. We konden alle richtingen uit, maar wat was de beste koers? We hadden altijd geloofd in de wetenschap. We hadden simpele dingen als het kompas al overboord gegooid in ruil voor evidence based wetenschap en technologie.
De kapiteins geraakten het echter niet eens. Terug naar trial and error, tegen beter weten in. Als er dan een koers uitgezet werd, lag die vaak op ramkoers met onze fundamentele rechten en vrijheden.
Het was een jaar van missen en gemist worden. Zoals Nico Dijkshoorn op 18 december verwoordde in zijn gesproken column op Radio 1: “Ik realiseer mij zojuist dat ik dit jaar de pakketjesbezorger meer heb gezien dan mijn kinderen.”
Zelfs het woord van het jaar “knuffelcontact” heeft een wrange bijsmaak. Het woord werd gelanceerd door minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (SP.A) tijdens een interview met Linda De Win voor Villa Politica. Vandenbroucke geeft het woord een positieve connotatie: “Ook het woord knuffelen zelf, is al een heerlijk woord. Elke letter staat daar goed. Knuffelen, dat is liefde, dat is plezier, dat is ook elkaar troosten.”
Knuffelcontact verdient geen plaats in de galerij van opbeurende of motiverende woorden. Het toont immers pijnlijk aan waar het dit jaar om draaide. Slechts met 1 persoon mag je een warm, innig contact hebben. Alle andere momenten waar behoefte is aan diep menselijk contact zijn gevaarlijk en dus verboden.
Zoals elk jaar schrijf ik in december een traditionele niewjaarswens. Vorig jaar klonk die zo:
Volgende week publiceer ik mijn poëtisch afscheid van 2020.
Rond deze periode werk ik traditioneel enkele recepten voor een feestmenu uit. Dit jaar was er weing reden tot feesten, daarom heb ik het menu omgedoopt tot “winters verwenmenu”. Ik heb ook enkele varianten gemaakt, aangepast aan specifieke voedingsbehoeften.
Krijg je graag een exemplaar? Vraag het aan via onderstaand formulier. Geef in het veld “voorkeur menu” aan welk soort menu je wenst:
Winters verwenmenu (standaardmenu voor een fitte levensstijl)
Mosterd is een smaakmaker in de keuken. De basis voor mosterd is het mosterdzaad. Dit zaad werd reeds in de prehistorische nederzetingen aangetroffen. De Grieken en de Romeinen bereidden al mosterd. Ze gebruikten mosterd niet alleen om hun gerechten meer smaak te geven, maar ze gebruikten hem ook als geneesmiddel. Bij reumatische aandoeningen legden ze compressen met hete mosterd op de gewrichten om de de pijn te verlichten. De Romeinen voegden mosterd toe aan hete voetbaden om vermoeide voeten rust te geven.
Mosterdzaad behoort tot de koolfamilie. Wasabi en mierikswortel zijn twee broertjes die even pikant zijn. De droge mosterdzaadjes zijn echter nog niet pikant. De scherpte ontstaat pas door het contact met een vloeistof. Rooster je de zaden, zoals in veel Indische gerechten, dan krijg je een smaak die aan noten doet denken. De pikante smaak komt dan niet vrij.
De kleur van de mosterdzaden geeft de naam aan de soort mosterd. Je vindt zwarte mosterd, bruine mosterd of witte (gele) mosterd. De zwarte mosterd heeft de meest pikante smaak. De bruine mosterd is minder sterk van smaak en de witte mosterd heeft een milde smaak.
Mosterd is een eenvoudig product. Je bekomt het eindproduct door fijngewreven mosterdzaad te mengen met een vloeistof (water, azijn, wijn, vruchtensap). Soms wordt er nog suiker of honing toegvoegd. Bepaalde specerijen zoals peper, mierikswortel, rozemarijn, knoflook of zelfs lavendel kunnen het mengsel extra smaak geven. Kurkuma wordt vaak gebruikt om een mooie gele kleur aan de mosterd te geven.
De Romeine auteur Columella tekende in zijn werk De Re Rustica (Over de landbouw) in de eerste eeuw na Christus het eerste recept voor mosterd op :
“Semen sinapis diligenter purgato et cribrato; deinde aqua frigida eluito et, cum fuerit bene lotum, duabus horis in aqua sinito; postea tollito, et manibus expressum in mortarium novum aut bene emundatum adicito et pistillis conterito. Cum contritum fuerit, totam intritam ad medium mortarium contrahito et comprimito manu plana; deinde cum compresseris, scarifato, et, inpositis paucis carbonibus vivis, aquam nitratam suffundito, ut omnem amaritudinem eius et pallorem exsaniet. Deinde statim mortarium erigito, ut omnis umor eliquetur. Post hoc album acre acetum adicito et pistillo permisceto colatoque. Hoc ius ad rapa condienda optime facit. [2] Ceterum, si velis ad usum conviviorum praeparare, cum exsaniaveris sinape, nucleos pineos quam recentissimos et amylum adicito diligenterque conterito, infuso aceto. Cetera, ut supra dixi, facito. Hoc sinapi ad embamma non solum idoneo sed etiam specioso uteris; nam est candoris eximii, si sit curiose factum.“
Elk land of elke streek heeft zijn smaak en zijn eigen recept om mosterd te bereiden, daardoor zijn er zoveel verschillende soorten. Amerikanen houden van zoet, daarom wordt er vaak suiker toegevoegd aan Amerikaanse mosterd. Duitsers houden dan weer van van bijzonder pittige mosterd.
Mosterd fleurt je gerechten op, maar voegt nauwelijks extra calorieën toe. Een eetlepel mayonaise bevat meer dan 100 kcal. Een eetlepel mosterd bevat 25 kcal. Bovendien eet je veel minder mosterd dan mayonaise omdat de mosterd veel te pikant is om grote hoeveelheden van te eten.
Vergelijking energie-aanbreng mayonaise en mosterd
In ons land wordt op talrijke plaatsen mosterd gemaakt. In Gent vind je de ambachtelijke mosterd van Tierenteyn* die verkocht wordt in een prachtig pand aan de Groentenmarkt. De winkel, die je herkent aan het logo van de halve maan, is een lust voor het oog en de neus. De mosterd van Tierenteyn is vloeibaarder dan die van andere merken, maar de smaak is onovertroffen. Dit ambachtelijk product bevat geen bewaarmiddelen. Na aankoop dien je de pot dus in de koelkast te bewaren.
Herbruikbaar mosterdkruikje (eigen foto)
Houten mosterdlepel om de potjes te vullen (foto website Tierenteyn)
Het is een waar genot om de winkel te bezoeken. Ik schreef er een haiku over. Het ruikt er altijd heerlijk naar kruiden en specerijen. De mosterd wordt via de kelder in een houten ton gepompt die in de winkel staat. Breng je eigen potje mee of koop een mooi stenen kruikje met afsluitkurk dat je telkens opnieuw kan laten vullen.
* Disclaimer: Ik vermeld in deze blog een merknaam. Dit wil niet zeggen dat ik gesponsord word of betaald word voor mijn blog. Indien ik een merknaam vermeld, doe ik dit enkel omdat ik vind dat het merk een meerwaarde is.
Sedert de uitbraak van het Corona-virus is onze wereld flink dooreengeschud. De beelden uit de ziekenhuizen waren hallucinant. We waren getuige van schrijnende taferelen. De noodkreten van bejaarden die alleen thuis waren en waar de reguliere ondersteuning wegviel. Kinderen, adolescenten en oudere mensen die in een of andere opvang hun thuis hebben en die maandenlang zonder familiebezoek bleven. Wie stierf in een ziekenhuis kon geen afscheid nemen van zijn geliefden. Begrafenissen werden nog treuriger doordat geen enkele vorm van fysiek contact toegelaten was. Geen oprechte troostknuffel, maar enkel een troostende blik op anderhalve meter.
Door de Corona-pandemie werd in ons land de noodtoestand afgeroepen. Die leidde vanaf 13 maart tot een lockdown. Vanaf dat moment was er de constante dreiging van een onbekende vijand. De enige remedie was afstand houden. Sociaal contact werd ingeperkt om verdere verspreiding van het virus te vermijden. Een afstand van minder dan anderhalve meter betekende gevaar. Je kind, echtgenoot, buurman, collega kon de vijand zijn, want die kon het virus overbrengen. Ik schreef er toen een haiku over.
Het was een verwarrende periode, want om de haverklap veranderde de overheid de spelregels om het virus te verslaan. Deze periode was geen toppunt van goed bestuur. Veel beslissingen van hogerhand waren ronduit onacceptabel: mensen werden beboet omdat ze op een bankje uitrustten. Het concept essentiële verplaatsing leek door de (r)overheid in het leven geroepen om boetes uit te delen, niet om de sensibiliseren.
Gelukkig was er de lente. Het was een lente zonder mensen op terrasjes of zomeravonden vol live muziek. De lange, zonnige dagen brachten wel hoop. Na enkele maanden zagen we licht aan het einde van de tunnel, want er kwamen versoepelingen. De scholen gingen weer open. Je mocht meer mensen zien. Niet-essentiële verplaatsingen werden weer toegestaan. Weliswaar met mondmasker, maar we waren bereid om een deel van onze vrijheid op te offeren om erger te voorkomen. En er was de hoop dat er een vaccin zou komen tegen de komende winter.
En zie waar we nu staan: op 2 november 2020 startte de tweede lockdown. En komt het besef dat dit wel eens het begin van een reeks lockdowns zou kunnen betekenen.
Met de herfst is bovendien de somberheid van de donkere dagen binnengeslopen. Het najaar is traditioneel voor veel mensen een mentaal zware tijd door een gebrek aan zonlicht. De lockdown kan dit gevoel versterken. Je gaat best af en toe op zoek naar kleine gelukjes die het leven wat extra glans geven. Ik schreef daarover al een blog.
Meer dan ooit hebben we behoefte aan licht en lichtheid in ons bestaan. Zelf heb ik alvast wat extra lichtjes opgehangen in huis. Om de donkerte geen kans te geven.
Mag ik een warme oproep doen om licht te maken in deze donkere dagen? Niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk door zelf een lichtje te zijn voor iemand anders. Om een luisterend oor te zijn voor wie het moeilijk heeft. En spreken we ook af dat wie het moeilijk heeft ook durft uit te spreken dat het minder gaat? Is er niemand in de buurt en heb je behoefte om te praten? Aarzel niet om dag en nacht anoniem te bellen of te chatten met iemand van Tele-onthaal (106) of de Zelfmoordlijn (1813).
We kunnen niets anders doen dan hopen dat ons leven ooit weer normaal wordt. Zelfs als alle indicatoren op rood staan en als we de moed dreigen te verliezen dan nog moeten we blijven hopen.
Om het met de woorden van Vicor Hugo te zeggen:
Hoop op morgen, en dan weer op morgen, steeds op morgen! Laat ons in de toekomst geloven.
